با این حال آدمیزاد یا همان بنی‌نوع بشر! جایز الخطاست و اگر احیانا کشوری خواست از انرژی هسته‌ای استفاده بمب‌آمیز بکند تو و همه همکارانت و آن چند کشور اروپایی جلوی آنها بایستید و تا منشا آلودگی را پیدا نکردید دست از ادامه مسیر برندارید.
ببین برادعی جان، ما الان چند سال است که هر وقت روزنامه می‌خریم، هر وقت تلویزیون نگاه می‌کنیم و حتی هر وقت که نمی‌خواهیم تو را ببینیم باز هم تو جلوی چشم ما ظاهر می‌شدی و تیتر یک می‌شدی آنقدر که آمار تک تک سیبیل‌هایت را داریم.
البته آن اوایل با گزارش‌های دو پهلویت که یکی به نعل می‌زدی، یکی به میخ بدجوری روی اعصاب ما راه می‌رفتی ولی بعد که اخلاق محمدجواد ظریف آمد دستت، خود به خدایی بهتر شدی و شاید اگر خاویر کلمنته هم بچگی نمی‌کرد و نمی‌رفت، خیلی زود اخلاق علی آبادی دستش می‌آمد و ما می‌توانستیم به جام جهانی برویم و حالا محمدجان بگو ما چی کار کنیم بی‌تو، آخر ما به تو، به وین و به دور جدید مذاکرات هسته‌ای عادت کرده بودیم.
لااقل برای دل ما هم که شده خالی‌بندی یک موضوع را مبهم باقی می‌گذاشتی و همین طور مذاکرات را کش می‌دادی، البته من بیم جان تو را دارم، تو حقیقت را گفتی اما آمریکا تا یک بلایی سر تو نیاورد ولت نمی‌کند.
تعداد محافظانت را بیشتر کن.
اصلا کار در آژانس را ول کن.
کدام دکتر در آژانس کار کرده که تو دومی‌اش باشی.
بیا ایران.
حالا خیلی دوست داری در آژانس کار کنی اتفاقا ما اینجا چیزی که زیاد داریم آژانس است! تو بیا، کارت سوخت از ما.
در ضمن محمد از بین یک تا 100هزار یک عدد را انتخاب کن... تو انتخاب کن کارت نباشد.
ادامه نامه به دلیل برخی مسائل سانسور می‌شود.
